oversteek naar Fidji

Na zeven maand NZ kunnen we eindelijk terug richting de evenaar. Het orkaanseizoen in de zuidelijke stille oceaan zit er op. Onze oversteek naar Fiji kan beginnen. Een oversteek waar de meeste zeilers -en ik incluis- misnoegd tegen opzien, niet alleen omdat Tasmanië gemetamorfeerd is in een kweekbodem van zware depressies (stormen) die quasie in het hele gebied tussen NZ en de noordelijke eilanden defileren, maar ook omdat de voorspellingen even informatief zijn als het nieuws van de VTM.
So be it. Het kwam erop neer dat we samen met tientallen yachties bijna een maand moesten wachten, surplacen, klussen doen, "gastronomisch" kokerellen, movies kijken, kilo's chocolade en chips en muffins vreten, terwijl de temperatuur zo gevoelig is gezakt dat we bijna naar de boot kunnen schaatsen.
En al die miserie voor een zeer pover weersvenster, zonder garanties.
Ondertussen is Eve ingegaan op een veelbelovend jobaanbod in de Mediterranee, en het plan is dat ik haar vervoeg eens onze boot in Australie is, in zeptember, we hebben een groots plan...
Ik ga je bigtime missen, meid, de komende maanden! xxx

Solo zeilen zie ik niet echt zitten -ik slaap te graag- dus heb ik een backpackercrew aangenomen. Twee sypathieke reizigers, Jan, 31 uit Sachsen en Brenton, 25 uit Vancouver. M'n kersverse Duits-Canadese crew ziet het volledig zitten en ik verberg m'n ware enthousiasme voor wat moet komen, want het wordt een ruige start en misschien wel oversteek. We gooien de trossen los op de 21 ste juni, als een symbolisch gebaar -de eerste dag van de winter in het zuidelijk halfrond- en in de staart van een lelijke depressie. Met zware, ongestructureerde zeeën en 30 knoop ruime wind wordt de motivatie - en de lunch- van m'n onervaren crew al gauw aan de zee geofferd.

Jan the German, the chocolate captain, and Canada Brenton
Gelukkig neemt de oceaan reeds na 48 uur progressief af tot een gezellige 15 knoop en de het leven aan boord wordt terug leefbaar. Het leuke van deze oversteek is dat we letterlijk de zomer tegemoet zeilen, we voelen we de dagen langer worden, zien we meer zon en minder wolken en dagelijks stijgt de temperatuur met enkele graden. Cool!

yunny breakfast
Een snelle oversteek is het niet geworden, geplaagd door aanhoudende lichte wind hebben we alweer daaaagen moeten dieselen, ik hoopte bijna op een overdonderende storm die ons naar fidji zou catapulteren. Maar uiteindelijk op 300 mijl van onze bestemming kwam het, een geschenk uit de hemel, de tradewinds! een heerlijke ruime 20 knoop, de spi gaat op en we schieten vooruit als een raket op een prijectiel! Soms -maar dan heel zelden- is zeilen ook een beetje fun...