Brasilia, capital of Brasil

Als architect toekomen in Brasilia, is net alsof je als kind je collectie speelgoed autotjes omgetoverd ziet tot echte! Het is zoveel mooier dan we hadden durven dromen. We hadden hier twee dagen gepland, maar zijn er uiteindelijk zes gebleven.



Drie ontwerpers Lucio Costa (stadsplanner), Roberto Burle Marx (als landschapsarchitect) ,en Oscar Niemeyer als architect mochten in 1956 een droom verwezenlijken, een nieuwe administratieve hoofdstad bouwen.

Ik ben er niet van overtuigd dat de eerste 2 een geslaagd werk hebben afgeleverd, maar den Oscar heeft hier toch wel zijn best gedaan. Zuivere architectuur, betonconstructies en overspanningen waarvan je zou denken dat er hier geen zwaartekracht bestaat. Je gelooft je ogen niet. Ze moesten onze constructie ingenieurs verplichten hier te komen kijken.

Het grappige eraan is dat al de gebouwen in originele staat onderhouden worden.

Het is alsof e terugkeert in de fifties, schitterend!

Bovendien kan je er nog lekker eten ook; restaurants met fijne brasiliaanse keuken, chokoladebars, groot aanbod van de meest wilde desserts! :d

Amazonia

Tis een raar gevoel om te reizen zonder boot. Een mens beseft nu pas hoe gemakkelijk het wel is om altijd je huisje en je confort (al is dat bij ons wreed beperkt) mee te hebben. Maar aan de andere kant kunnen we nu het betere werk doen. Het is een zorg minder. Wat als er plots een hevige squall overkomt? Zit dat anker wel goed genoeg ingegraven? Zijn de afsluitkranenen en luiken wel allemaal dicht? etc... De hele waslijst zorgen die we kunnen vergeten, zalig! We reizen nu over land, of in de lucht, en boten..., die proberen we te mijden :)
Toen we vanuit Santa Elena de Uairén (Venezuela) de grens overstaken was de overgang brutaal, Ook al is de levensstandaard van Amazonia naar Braziliaanse normen erg laag, je wordt precies 50 jaar verder gekatapulteerd.
Je hebt natuurlijk wel tijd om "gekatapulteerd" te worden. Die busritten duren uuuren, daaagen. De eerste stad op onze weg was Boa Vista (boo-a-viechtaa) niet echt geweldig, maar wel een stad waar alles wérkt, er is electriciteit, er zijn +-klokvaste verbindingen, en er zijn kerken waar je zelfs binnen kan, fantastisch!

Veertien uur 'bussen' later arriveerden we in Manaus, de hoofdstad van Amazonia, een échte stad van bijna 2 miljoen inwoners in het midden van de jungle. Het Parijs van de Amazone. Het was de lucatieve rubberexport in het begin van de 20 ste eeuw die het indianendorp een vooruitstrevende stad naar Europees model heeft gemaakt (luxewinkels, electriciteit, trams, riolering, waterzuivering in 1910). De Theatro Amazonas (opera) is nog steeds wereldbekend in Brazilie.

Manaus
Theatro Amazonas

Eveneens de ideale plaats om jungletreks te maken als je daar dan toch zit. Eve wou graag een nacht in de jugle doorbrengen en ik zag dat piranha vissen wel zitten :). Je stapt aan boord van zo'n "amazoneboot" (dateert duidelijk van vóór de booming periode), die ons de Amazone rivier op loodst, en via de Rio Negro rivier, doorheen magroves, naar een 'junglelodge' brengt. Klinkt wel sjiek, maar in realiteit is zo'n lodge slechts een 'vlot met een kot' aan de rand van de jungle, tenminste als je budget gelimiteerd is. Je krijgt je zelfgevangen piranha's voorgeschoteld, s'nachts mag je alligators strelen en slapen in een hangmat, een gebroken rug krijg je d'r gratis bij... De volgende nacht zitten we op een vlucht naar Brasilia...

Amazona