Galapagos

Met twee beafort en drie dubbel gereefde zeilen naderden we net na zonsopgang het meest oostelijke eiland van de galapagos; San CHristobal. Niet dat zeil minderen in deze windomstandigheden noodzakelijk was, integendeel, maar we wouden een baai met een veelzeggende poëtische naam als "wreck bay" toch liever niet uitdagen door s'nachts binnen te varen! Op 't eerste zicht een nietszeggende banale baai op een dof eiland met afzichtelijke bouwsels in Ecuadoriaanse stijl. Maar ons anker raakt nog de bodem niet of een welkomst commité van een 10-tal jonge zeeleeuwen dansen voor, onder, langs en achter de boot heen! Hilarisch! Geen enkel zwemplateau, zwemtrap of bijboot blijft gespaard, ze doen allen dienst als potentieel zeeleeuwenhotels!
Een uitgebreid ontbijt of twee uur later komt de gezondheidsinspectie aan boord om ons grondig te onderzoeken met tien ziekte vragen. Minuten later zijn we glansrijk geslaagd, gezond bevonden en mogen eindelijk aan wal van dit intrigerende natuurpark. Geheel onverwacht zijn de prijzen op het eiland. Je betaalt honderden dollars om in te klaren, maar je kan een heerlijke "ceviche de camaronnes" eten voor $6 of een "menu del dia" met voorgerecht, hoofdschotel en drank voor maar $2,5! Een kleine discrepantie, maar het maakt het verblijf hier des te exotisch!
Zestien dagen na Panama arriveerden we gelukzalig op de Galapagos. Het is een trage, frustrerende en -voor mij in elk geval- een zenuwslopende overtocht geweest. De doldrums maken een zeiler zo dol als een drum!


info: Een yacht betaalt tussen de US $200 en $300 immigratiekosten en mag drie weken (in dezelfde haven) blijven. Indien men wilt rondcruisen tussen de eilanden mag je daar veel geduld en gerust $1000 voor betalen, je hebt een speciale 'permit' nodig en moet nog 's $100 p/p parkfee bijleggen. Wij blijven lekker hier chillen.