Sunday, July 20, 2008

Venezuela?!

That’s it, tis beslist! We gaan ECHT verder!
Eve heeft definitief ontslag genomen, tis officieel, we gaan naar de Pacifiek! (en verder!)


Maar wat gaan we met de boot doen tijdens het orkaan seizoen (dat btw ondertussen officieel begonnen is!)?
Gezien we graag Latijns-Amerika willen verkennen zou het logischer zijn dat we ten minste naar Trinidad of beter nog Venezuela varen en de boot daar op het droge laten staan terwijl we rondtrekken met de rugzak! Alleen rest de vraag nog: hoe veilig (of onveilig) is de Venezolaanse kust??? Verhalen van “armed robbery’s” komen ons strot uit, wat is waar en wat is overdreven? Wat is de kans dat er ons iets kan overkomen? De dag voordat we beslissen te vertrekken luidt er een bericht op het lokaal cruisersnet (VHF 72) dat er gisteren om 1500u een zeiljacht is overvallen en helemaal leeggeroofd. Het voer wel in een berucht gebied (Peninsula de Paria), vlak bij de kust. Hoe stom kan een mens zijn??
Soit, met een krop in de keel zijn we dan maar vertrokken richting “Los Testigos”, een archipel op 45 mijl van de Venezolaanse kust, relatief veilig volgens de coastguard. (wat the f#*% betekent relatief veilig??) Vijventachtig mijl ’s nachts varen in zalige (zeil-) omstandigheden verdoezelden de potentiële piraterij miserie. Zeker toen we s’ morgens op Testigos Grande voor anker lagen waren alle zorgen vergeten. Viva Venezuela!! Zo’n prachtig desolaat natuurreservaat, zó massaal veel vis dat ze bijna vanzelf de boot in sprongen! Dolfijnen en ik zou gezworen hebben van een koppel beloega’s te hebben gezien, ware het niet dat die hier niet voorkomen…?

Rond de middag heb ik van lokale vissers een mooie dorade kunnen ruilen voor 3 luizige Heineken’s!! Wat een deal! En die gasten waren nog content ook! ;)
Toch een 8- tal cruisers aan het idyllische Playa Real, waar we met z’n allen samen, lekker veilig de nacht konden doorbrengen.

Isla Margarita is nóg zo’n gereputeerde gevarenzone.
De eerste zeiler die we aanspraken toen we met de bijboot aanmeerden aan Juan Marina was een sympathieke gepensioneerde Zuid-Afrikaan dietwee weken geleden s’nachts, guess what, overvallen was op een te mijden ankerplaats van Isla Margarita (Pampatar), waar hij helemaal alleen voor anker lag. Hij had geen zeilpilot en heeft de prijs duur moeten betalen!
Later bleek dat de catamaran die vlak naast ons geankerd lag, s’ avonds overvallen was terwijl de babysit alleen aan boord was. Resultaat: $6000 gestolen en dat was net het bedrag dat hij gewisseld had enkele dagen ervoor! Toeval? Don’t think so!

Redenen genoeg voor ons om hier niet te blijven plakken. We varen via Isla Coche naar Cumaná (Marina), om dan de erg mooie Golfo de Cariaco binnen te varen waar we de boot op het droge zetten in Madregal tot maart 2009?
We gaan in Latijns-Amerika rondtrekken! OE-YEAH!!

Grenada

Het meest zuidelijke van de Windward Islands is Grenada. Door de Spanjaarden zo genaamd vanwege de gelijkenis met de heuvels in Grenada. Erg mooi! Saint George’s is de hoofdstad waar je naar Caribische normen alles kan vinden!? Alles is relatief natuurlijk. Maar het is leuk om te slenteren in de soms véél te steile straten van de stad. Muskaatnoot, chocolade, rhum (what’s new?), baksteenarchitectuur, shops en bouwvallige kerken waar de daken zijn van afgeblazen typeren het eiland.



Wij ankeren in de romantische lagune van St George waar we tijdens een lunch op een boot van vrienden (Milo One), onze eigen Cries n Whispers zien weggeblazen worden door een hevige windstoot, recht naar een grote betonnen steiger! Het anker krabt en dat is de eerste keer in 10 maand ankergeschiedenis! Enkele meters voor de impact van het gevaarte konden Ivan en ik de boot terug op een veilige plaats ankeren. We hebben dan maar het dessert overgeslagen en zijn prompt naar Prickly bay verhuist waar de ankerbodem wél goed is!