Tonga, alias "the friendly Islands", is een enorme archipel uitgesmeerd over 500 mijl, dat bestaat uit 170 eilanden en wordt ingedeeld in 5 groepen: 'Eua, Ha'apai, Niuas, Tongatapu, and Vava'u.
Na de gebeurtenissen met de tsunami die Tongatapu, Samoa en vooral Indonesië heeft getroffen wist ineens de hele wereld waar wij zaten: we zaten er midden in. Niet dat we er eigenlijk iets van hebben gevoeld, we lagen -toevallig of juist niet- super goed beschermd, waardoor we een metertje naar boven en dan twee metertjes naar beneden zijn gedobberd, maar that's it, niets meer! Ok, er waren minder fortuinlijke zeilers die te ondiep geankerd lagen of net te dicht bij een rif lagen en eentje heeft in alle ijl de ankerketting moeten doorzagen, een ander heeft een beetje liggen schuren op de rotsen. Gelukking geen slachoffers hier.
Niets spectaculairs dus, zeker niet op Vava'U. Het doet behoorlijk pijn als we de beelden zien over het hele getroffen gebied van deze super vriendelijke mensen die al zo weinig hebben, en die in één klap alles verliezen.
Vava'U.
Nooit gedacht dat we na Niue nog zo enthousiast zouden kunnen zijn over alweer een eilandengroep. Maar "The Kingdom of Tonga" is fier en authentiek, het is mooi en zichzelf, het is niet verkracht door Fransen (of Engelsen), door Aussi's of Kiwi's, en dat is leuk. Mensen vinden het fantastisch gefotografeerd te worden, zijn nieuwsgierig en onvoorwaardelijk vriendelijk. Op zondag is werkelijk ALLES gesloten en er weerklinkt letterlijk de hele dag hemels gezang vanuit de tientallen kerkjes dat elk dorp telt. Er is een abundantie aan groenten en fruit, er zijn zeevruchten, er is vis, wat moet er nog meer zijn?
Varen in Vava'U is mooi en leker chill dachten we, tot we 60 mijl verder de Ha'Apai langs de groep flaneerden. We waren gewaarschuwd. Alle dorpjes van de eilandjes waar we komen zijn we alleen, geen charterboten, geen toeristen, ...en zelfs geen zeilers! De autochtonen zijn wat verlegen, maar eens het ijs gesmolten is ben je hun eregast. Waaw! Wat een gastvrijheid! Ze brengen je vis, kreeften, of slachten een biggetje, gewoon omdat ze ons gezelschap leuk vinden. Geciviliseerde landen hebben hier nog heel wat te leren!
Na de gebeurtenissen met de tsunami die Tongatapu, Samoa en vooral Indonesië heeft getroffen wist ineens de hele wereld waar wij zaten: we zaten er midden in. Niet dat we er eigenlijk iets van hebben gevoeld, we lagen -toevallig of juist niet- super goed beschermd, waardoor we een metertje naar boven en dan twee metertjes naar beneden zijn gedobberd, maar that's it, niets meer! Ok, er waren minder fortuinlijke zeilers die te ondiep geankerd lagen of net te dicht bij een rif lagen en eentje heeft in alle ijl de ankerketting moeten doorzagen, een ander heeft een beetje liggen schuren op de rotsen. Gelukking geen slachoffers hier.
Niets spectaculairs dus, zeker niet op Vava'U. Het doet behoorlijk pijn als we de beelden zien over het hele getroffen gebied van deze super vriendelijke mensen die al zo weinig hebben, en die in één klap alles verliezen.
Vava'U.
Nooit gedacht dat we na Niue nog zo enthousiast zouden kunnen zijn over alweer een eilandengroep. Maar "The Kingdom of Tonga" is fier en authentiek, het is mooi en zichzelf, het is niet verkracht door Fransen (of Engelsen), door Aussi's of Kiwi's, en dat is leuk. Mensen vinden het fantastisch gefotografeerd te worden, zijn nieuwsgierig en onvoorwaardelijk vriendelijk. Op zondag is werkelijk ALLES gesloten en er weerklinkt letterlijk de hele dag hemels gezang vanuit de tientallen kerkjes dat elk dorp telt. Er is een abundantie aan groenten en fruit, er zijn zeevruchten, er is vis, wat moet er nog meer zijn?
Varen in Vava'U is mooi en leker chill dachten we, tot we 60 mijl verder de Ha'Apai langs de groep flaneerden. We waren gewaarschuwd. Alle dorpjes van de eilandjes waar we komen zijn we alleen, geen charterboten, geen toeristen, ...en zelfs geen zeilers! De autochtonen zijn wat verlegen, maar eens het ijs gesmolten is ben je hun eregast. Waaw! Wat een gastvrijheid! Ze brengen je vis, kreeften, of slachten een biggetje, gewoon omdat ze ons gezelschap leuk vinden. Geciviliseerde landen hebben hier nog heel wat te leren!
De meest zuidelijke groep, en tevens de hoofdgroep is Tongatapu, waar de koning en zijn ministers zijn gevestigd. Nuku Alofa is de "hoofdstad", Het heeft een erg mooie (houten) kathedraal, een internationale luchthaven, en zelfs "local style homey's"(de coole tiener met scheefgezakte broeken en misplaatste petten).
Alvorens we de oversteek naar Nieuw Zeeland maken, kunnen we stoom aflaten op een uitbundig feestje in de Nuku Alofa Yacht Club met menig zeilers die binnenkort hetzelfde lot zullen moeten ondergaan: twee weken aandewindse koers en hopen dat de windgoden ons welgezind zullen zijn. Deze oversteek staat berucht voor hevige depressies komende van de Tasmanzee. Een gunstig weers venster is noodzakelijk en volgens NZ weerguru Bob Mc Davidt is het volgende week tijd te vertrekken...
