Falmouth bay binnenvaren heeft zoiets als in Parijs geteleporteed worden op de Champs Elisées op de 14de juli. English Harbour en Falmouth is het Mekka van de zeilsport in de West Indies. English Harbour voor de jachties en Falmouth voor de MEGA jachten. Wij varen natuurlijk de laatste binnen. :)
Eens het anker gezet was in de grote lagune konden we niet geloven hoe zalig rustig het hier wel was! Net alsof we ingegoten waren in een enorme betonsokkel. Rondom ons niets dan yachten met 5 of 6 paar spreaders in de mast of motorjachten met evenveel verdiepingen.
English Harbour anderzijds is als een museum jachthaven (het is ook de oudste jachthaven van de west indies) maar dat nog steeds erg populair is, met honderden boten van overal ter wereld.
Zelfs roeiboten in een race over de Atlantische oceaan komen hier afgemat en uitgemergeld binnengepeddeld. Als je dan vraagt hoe het was zeggen ze: amazing and fun! ...Yeah right!
Je voelt toch een erg Britse sfeer op Antigua, en niet alleen omdat er veel Britten zijn, maar ook wegens oude Engelse architectuur, Brits eten, Brits bier, en zelfs de radiostations spelen oude Britse popmuziek. Een welgekomen afwisseling op de zouk tunes die ondertussen ons oren uit komen.
Terwijl we van hier het eiland rondreisden kwamen we genoodzaakt in St John's aan, de “hoofdstad” van Antigua. Veel is er niet te zien behalve de pakkend mooie St John's kerk en de vreselijk lelijke cruiseship steiger. Daartussenin is er een national museum en een leuke smeltkroes van rommel winkeltjes van chinezen, afrikanen, jamaïcanen, syriërs, en weetikveelwatnogallemaal andere nationaliteiten.
Bussen zijn gevaarlijk in Antigua! Vooral diegene waar muggen in zitten! Ik ben zwaar aangevallen door een of andere vraatzuchtige mug die me op mijn voeten alleen minstens 60x gestoken heeft!
Na een week verblijf in Falmouth varen we langs de mooie, grillige kust de hoek om naar Jolly Harbour, waar projectontwikkelaars pogen een Saint tropez imitatie te bouwen, maar wat het nooit zal worden. Wel een erg mooi strand en lagune dat alweer spijtig genoeg quasi geheel is ingepalmd door een of ander cheezy resort. Na twee dagen klaren we uit en hijsen de zeilen nog vóór zonsopgang, varen met kloppend hart in de keel tussen riffen en ondieptes, omdat de oversteek naar St-Barth’s 70 mijl is en we willen zeker vóór zonsondergang op onze ankerplaats kunnen aperitieven!
