Op een boogscheut van de hoofdstad ligt deze kleurrijke parel aan zee. Gekend voor haar hippy's en drum 'n base party's, maar vooral omwille van het artistiek leven. Grafitti, de gerenomeerde 18° eeuwse "ascensores", typische coloniale architectuur en de poëtische straatjes van Cerro Alege. 'Valpo' is eveneens een studentenstad met uitgebreid aanbod van gezellige restaurantjes en coole, donkere bars. Grote flater in het stedenbouwkundig concept is -je kan het bijna niet geloven- dat de hele kust, compleet van de stad is gescheiden door de industriëele haven.
De zee zie je alleen vanop de Cerro's (heuvels). Gelukkig voor de Valparaisiaan (of valparisioot?) is de hele stad gebouwd op bergflanken waardoor iedereen zicht heeft op zee, en dát is een schitterend concept! Wij zien ons hier ook wel een tijdje blijven hangen...
meer foto´s op onze website www.criesnwhispers.info
Saturday, November 29, 2008
Valparaiso
Tuesday, November 25, 2008
Santiago de Chile
Geheel relaxed en als nieuwe mensen hebben we Argentinië verlaten...
Door een besneeuwde 3000m hoge bergpas, waar overgens de douaneposten zijn gelokaliseerd, slingert de autoweg recht Santiago de Chile binnen. Alweer een dijk van een stad! Het mag wel een criminaliteit(?) en smog probleem hebben, bij ons staat het op de top 5 van zuid amerika! Wat maakt deze Europees aanvoelende stad zo leuk? Wel, zelfde Menu als altijd: Vreed vibrerend kultuurleven, lekker en onwaarschijnlijk goedkoop om zeer uitgebreid te eten, Bario Bellavista met haar interbellum -stijl architectuur, een rommelmarkt waar je géén chinese brol vindt, mega coole boekenwinkels, een plezante vibe én tentoonstellingen over Rapa Nui.
Paaseiland (oftewel Rapa Nui). Een extreem intrigerende cultuur op een van de meest geisoleerde plaatsen op deze wereld met haar schitterende "avantgardistische" Moai's. Puur minimalisme! Wooow, daar moeten we misschien een omwegske voor maken? Vliegen zou laf zijn... we zien nog wel?
Een hilarisch fenomeen van de stad zijn de koffiehuizen. Die vindt je wel in elke stad maar hier heten ze "café con piernas", genaamd naar de schaars geklede service-madammen die de koffie serveren. Nog een favoriet van ons is de lomito boccadillo. Een broodje typisch van Santiago met gegrilde steak, oneetbaar veel heerlijke guacamole, tomaat, sla en uien, zó dik belegd dat je het geheel onmogelijk met manieren kan eten. (t' water komt me al in de mond!)
