Markiezen

Je gelooft je ogen niet als je wakker wordt en je houten kop door het luik steekt om naar het landschap te tuuren! De hallucinante Hanavave baai van fatu Hiva! Kijk, we hebben al veel mooie dingen gezien tijdens de afgelopen twee jaar, maar dit overtreft ze toch wel allemaal! Vulkanische rotsformaties in de vorm van meteorieten, prehistorische monsters, drakenruggen, enorme falussen, ingeplant in de meest weelderig fertiele natuur dat je je kan voorstellen en waar de zon en wolken een lightshow afsteken waar Steven Spielberg alleen maar kan van dromen! Je gelooft je ogen niet!
Uitbundig vriendelijk en sympathieke mensen, een stressloos dorpje aan een kronkelend riviertje, vers fruit(!) -in het bijzonder onze favorite superzoete, gigantische en megalekkere Polynesische pompelmoezen-, een duivels verfrissende duik in een zoetwaterbad aan een ongerepte waterval in de bergen of zelfs gewoon een wandeling op de vaste onbeweeglijke grond. Hoe orgasmisch, al die kleine dingen waar je maar niet genoeg kan van krijgen na drie weken zilte zee! :)

Principieel moet je eerst inklaren op Hiva Oa, maar om ons tijd en een zenuuwslopende aandewindse koers te besparen wou ik absoluut eerst naar hier varen en een $100 boete riskeren (zoals de roddels de ronde doen)? NO way! De Markisianen zijn super vriendelijke en mega relaxe mensen, zelfs de gendarmerie maakt er geen probleem van als een zeiler enkele dagen op adem wil komen in dit aards paradijs alvorens naar de "harde" realiteit te trekken op Hiva Oa.
In tegenstelling met de Galapagos is de inklaringsprocedure kostenloos en een fluitje van een cent in Frans Polynesië. In Hiva Oa zijn Jacques Brel en Paul Gauguin begraven. Het geeft een goed gevoel om enkele uren aan de voet van het graf van een belangrijk landgenoot door te brengen. Hij was een lokale held voor de Markisianen in de tijd. Hij heeft een graf met zicht op de oceaan en de Atuona baai en ik ben toch beetje fier dat ik Belg ben en zoals hem naar hier ben gezeild, gewoon om vriendschap te sluiten met een van mijn favorite poëten.Gauguin ligt maar ergens op de derde rij en dat is geen toeval... (sextourist-artist)

Hiva Oa, Tahuata, Ua Pou, Nuku Hiva, ze hebben allemaal hun eigen adembenemende karakter, maar na ruim drie weken de eilandengroep te verkennen blijft het ongerepte Fatu Hiva onze favoriet. Het is tevens het enige eiland zonder luchtstrip...

Galapagos naar de markiezen

Nog een laatste keer wouden we met onze zeeleeuw-vrienden zwemmen, net voor we het anker optrokken. Een leuke herinnering voor de komende drie weken oversteek. Die beesten zijn zo fantastisch! Terwijl we tussen een tiental zxemplaren snorkelen is eentje dat liefdevol in mijn enkel komt bijten en zwemmen dan even weg. Dan komen ze terug en kijken ze je aan met hun grote, lieve, donkere ogen. Ze laten zich zelfs strelen! Ik had er graag eentje mee naar huis meegenomen, maar ik had Jan al mee, en dat is reeds een bootvol!

De eerste dagen zeilen was het "berekoud", de -van de zuidpool afkomstige- Humboldt stream laat zich voelen, s' nachts moeten we zelfs een trui dragen. Maar we gaan goed vooruit, we hebben een knoop stroming mee, samen met de 16 knoop ruime wind, dat is leuk. Jan is een verrassend goede 'zeilmate'. Hij blijft uuuuuren wakker als hij zijn Nintendo en mp3 player maar vast heeft, hij is alert voor de veiligheid aan boord én hij blijkt een schitterende, creatieve kok! Tis precies een beetje vakantie voor mij! :)

Daarenboven is het een erg rustige passage geworden. Drieduizend mijl zonder squalls, zonder harde wind, zonder echt grote golven, zonder te reven, zonder de genua's uit te bomen, zelfs zonder overstag te moeten gaan! Waauw! Je wordt er lui van! Pas na twee weken varen moesten we -om de koers naar Fatu Hiva te richten- pal voor de wind gaan varen en dat deed pijn. Vreselijke rolbewegingen omdat er te weinig wind was en te veel golven. We moetsten zitten, liggen, hangen of kruipen om je voort te bewegen. Vreselijk, zelfs een glas water uitschenken was onmogelijk. Maar volgens het grib -weerbericht zou het de komende week 15 knoop mooi oostenwind blijven. Een perfecte reden om de spi uit te zetten en een heerlijk stabiele koers te varen, daaagen aan een stuk, dag en nacht, zonder ophouden. Het was prachtig!
We hebben de tweede week van de oversteek in totaal 36 uur zonder wind gedieseld en we hebben er in totaal 23 dagen voor nodig gehad om vanuit de Galapagos de baai van Hanavave binnen te varen en, hoe kan het ook anders, het was natuurlijk tien uur s' nachts (maw het was zo donker dat we de dolfijnen die vlak voor de boeg zwommen niet konden zien. Maar gelukkig was er de radar, en een half uur later lagen we te pitten als Marqisiaanse rotsen.