Fiji, glimlachend land van de kannibalen

Als je reeds tienduizend eilanden hebt afgeschuimd de afgelopen 40 maand dan moet ik eerlijk toegeven dat ik niet achterover gevallen ben toen we een van de passen van de Fiji- archipel binnevoeren. Viti Levu, het hoofdeiland, is net zoals zoveel andere eilanden, groene heuvels, wuivende palmbomen, goudgele stranden en tranparant blauw water; Alleen, toen we na de inklaringsprocedure Lautoka stad binnendrongen bloeide ik open. Het nageslacht van deze wreedaardige kannibalen zijn prachtige mensen geworden. Elke fidjiaan, jong of oud, mannelijk, (maar in mijn geval vooral) vrouwelijk, strooit dagelijks zo'n honderdduizenden glimlachen in het rond, naar iedereen die hun pad kruist. En niet zomaar een glimlach, maar een seductieve smile, eentje waar je van wegsmelt, het brengt een mens bijna in verwarring. Dat is pakkend moooi, en zoiets had ik tot zover nog nooit meegemaakt! Een mens wordt welgemutst van te lanterfanten in Fidji!
Lautoka, en Na[n]di, aan de westkant van het hoofdeiland bevat de grootste concentratie aan Indiërs - fiji telt er zo'n 400.000, zo'n 40% van de totale bevolking) - je hebt de indruk rond te lopen in een India, met indiërs die je niet lastig vallen, achtervolgen of op je geld uit zijn, en dat is verassend cool! Ze hebben hun hele cultuur-sjebang geïmporteerd ten tijde van de suikerriet plantages van de Britten. Je ziet oosterse bazaars, restaurants, schitterend gekleurde Hindu tempels, Indische hippe mode winkels, talloze Bollywood film videotheeken, buschauffeurs die rijden als formule 1 piloten, beelden van Shiva en Ganesh langs de straten, knap opgemaakte vrouwen in traditionele kledij, allemaal in de heerlijke fidjiaanse relaxe sfeer




Omdat mijn crew en ik wel 's iets anders wilden dan zeilen alleen hebben we voor een appel en een ei een "particuliere" huurwagen (lees schroothoop-op-wielen) gehuurd en zijn we een week Viti Levu rondgecheesd.
In onze opgelapte limosine via de Kings en de Queens road, zijn we tegen alle verwachtingen in succesvol de hele perimeter van het eiland gevolgd, door de Nausori Highlands gereden, de "jungle"in het oosten, de hoofdstad Suva... heerlijk!

Sri Siva ubramaniya hindu temple

Maar in Fiji kan een zeiler zich niet beperken tot enkel Viti Levu, want deze Melanesische republiek telt immers meer dan 300 eilanden en we willen ook nog wel 's een stukje paradijs ontdekken. De Mamanuca's -waar de film "Cast Away" is opgenomen- en de "totaal geïsoleerde" Yasawa groep liggen op 30-60 mijl ten westen van Lautoka en allemaal heerlijk rustig vaargebied in de lagune van west Fidji.
Yeah right! Ontelbare verraderlijke riffen, rotsen, koralen of ondieptes. Geen moment aandacht verliezen, dromen of lanterfanten, geen mijl varen zonder te moeten slalommen tussen die net onder het zee opppervlak loerende gevaartes. Pure adrenaline rush, varen in de Yasawa's
Komt er nog bovenop dat de zeekaarten niet up to date zijn, onvolledig, of gewoon onjuist! "Eyeball- navigatie" is de enige oplossing, varen tussen 10 en 15 uur, als de zon hoog staat, de enige manier om je schip hier drijvend te houden. Menig keer voelde ik mijn hart in mijn keel slaan als ik in de buurt van een reeks ongemarkeerde riffen moest passeren... Fiji is HOT maar oh zo mooi!

oversteek naar Fidji

Na zeven maand NZ kunnen we eindelijk terug richting de evenaar. Het orkaanseizoen in de zuidelijke stille oceaan zit er op. Onze oversteek naar Fiji kan beginnen. Een oversteek waar de meeste zeilers -en ik incluis- misnoegd tegen opzien, niet alleen omdat Tasmanië gemetamorfeerd is in een kweekbodem van zware depressies (stormen) die quasie in het hele gebied tussen NZ en de noordelijke eilanden defileren, maar ook omdat de voorspellingen even informatief zijn als het nieuws van de VTM.
So be it. Het kwam erop neer dat we samen met tientallen yachties bijna een maand moesten wachten, surplacen, klussen doen, "gastronomisch" kokerellen, movies kijken, kilo's chocolade en chips en muffins vreten, terwijl de temperatuur zo gevoelig is gezakt dat we bijna naar de boot kunnen schaatsen.
En al die miserie voor een zeer pover weersvenster, zonder garanties.
Ondertussen is Eve ingegaan op een veelbelovend jobaanbod in de Mediterranee, en het plan is dat ik haar vervoeg eens onze boot in Australie is, in zeptember, we hebben een groots plan...
Ik ga je bigtime missen, meid, de komende maanden! xxx

Solo zeilen zie ik niet echt zitten -ik slaap te graag- dus heb ik een backpackercrew aangenomen. Twee sypathieke reizigers, Jan, 31 uit Sachsen en Brenton, 25 uit Vancouver. M'n kersverse Duits-Canadese crew ziet het volledig zitten en ik verberg m'n ware enthousiasme voor wat moet komen, want het wordt een ruige start en misschien wel oversteek. We gooien de trossen los op de 21 ste juni, als een symbolisch gebaar -de eerste dag van de winter in het zuidelijk halfrond- en in de staart van een lelijke depressie. Met zware, ongestructureerde zeeën en 30 knoop ruime wind wordt de motivatie - en de lunch- van m'n onervaren crew al gauw aan de zee geofferd.

Jan the German, the chocolate captain, and Canada Brenton
Gelukkig neemt de oceaan reeds na 48 uur progressief af tot een gezellige 15 knoop en de het leven aan boord wordt terug leefbaar. Het leuke van deze oversteek is dat we letterlijk de zomer tegemoet zeilen, we voelen we de dagen langer worden, zien we meer zon en minder wolken en dagelijks stijgt de temperatuur met enkele graden. Cool!

yunny breakfast
Een snelle oversteek is het niet geworden, geplaagd door aanhoudende lichte wind hebben we alweer daaaagen moeten dieselen, ik hoopte bijna op een overdonderende storm die ons naar fidji zou catapulteren. Maar uiteindelijk op 300 mijl van onze bestemming kwam het, een geschenk uit de hemel, de tradewinds! een heerlijke ruime 20 knoop, de spi gaat op en we schieten vooruit als een raket op een prijectiel! Soms -maar dan heel zelden- is zeilen ook een beetje fun...

NZ epiloog

Als je malse schaapskotteletten en biologische melk mengt, met Sauvignon Blanc wijnen en kiwi's, kakapo's en takahe's, hydro-electrische energie en wilde onaangeroerde natuur, Lord of the Rings, pinguins, zeeleeuwen, ute's, Flight of the Concords en het "All Blacks" rugby team, daar nog ontelbare vulkanen en eeuwenoude Kaori bomen bij voegt, dan heb je een ander woord voor Nieuw Zeeland gevonden!
De oorspronkelijke naam in Maori, de oorspongkelijke bewonerstaal van het land is 'Aotearoa' wat zoveel betekent als 'land van de lange witte wolk'. Volgens de legende zagen de Maori's, toen ze het eiland ontdekten, back in the jaren 1300, en enkele eeuwen voordat de Europeanen er binnevielen, het land als een lange witte wolk aan de horizon liggen. Van de 4 miljoen Nieuw-Zeelanders wonen er grofweg drie miljoen op het Noordereiland en de rest op het zalige Zuid-eiland. De dichtstbevolkte regio is Auckland met ongeveer een miljoen inwoners, waarvan driekwart Aziaten (volgens mij althans). Mooie mensen die kiwi's, sober, joviaal, super gastvrij en een schitterend gevoel voor humor, ook al zou dit betekenen dat ze zichzelf daarvoor compleet belachelijk moeten maken.
Ze hebben daarboven nog een keigrappig accent en dito (van Australië afkomstig) taalgebruik.
onderstaand enkele hilarische voorbeelden met vertaling:

Cheers, mate! = dank u
en daarop hoort het antwoord = "no worries, mate!" (t'is met plezier)
"no worries "wordt ook gebruikt ter vervanging van OK,
vb: kom je morgen dan langs? "no worries, mate!"
andere schitterende uitspraken zijn:
"sweet as" wat "cool" of "awesome" betekent
"She'll be alright, Mate'!"= komt allemaal goed, meestal als een werk niet zo professioneel is uitgevoerd
"I'm just yanking your chain, mate" = I'm pulling your leg !
"What a Wally" = iemand die iets stom gedaan heeft
"chilly bin" = frigobox

en dan de 'gezellige':
"On the piss" = gaan drinken.
"piss around"= niets doen
"piss-up"= sociale vergadering met enig alcoholverbruik
"Pushing shit uphill with a shovel" = Hopeloos
"Fart Sack" = een slaapzak

Tot zover de boeiende culturele zaken.

land van de lange witte wolk

Opua, NZ
De volgende ochtend (na onze aankomst) komen aan boord:
Customs met een set honden (op zoek naar drugs én explosieven), immigration met een op de inquisitie geinspireerde vragenlijst en tenslotte de "MAF biosecurity" met een grote vuilniszak klaar om alle verse, levend of dode, hermetisch verpakte of zelfs ingeblikte etenswaren in beslag te nemen. Ik voel me een op heterdaad betrapte crimineel. We mogen van geluk spreken dat het vandaag een drukke dag is op de quarantainesteiger, zodat er geen tijd is voor een onderzoek van het onderwaterschip (Het betreft eendenmosselen, zeewier of kleine zeedieren die je zou kunnen meeslepen aan de kiel van je boot). Geen tijd, we mogen 'gewoon' binnen! Wahou!!

Wanneer de week van de feestjes en de bbq's en de tombola's uiteindelijk voorbij zijn, beslissen we verder zuiwaarts te zeilen langs de heuvelachtige oostkust van het noordeiland. We varen naar Auckland, the city of sails!

Zestig mijl van ons doel varen we Whangarei binnen, het Mecca voor de wereldzeiler en budgetvriedelijker dan Auckland, we kunnen een deal van de eeuw sluiten met een poepsjieke 4x4 campervan (met 4 schuifdaken én electrische gordijnen!!!) van een 92 jarige man, en mogen daarenboven nog gratis gebruik maken van zijn meerboei die hij nu toch niet meer gebruikt. NZ is great!!



Hier begint ons Kiwi-road avontuur.
We reizen drie maand lang in ons busje (met en vooral zonder Jan), trekken door het mooie noord- en het hallucinante zuid eiland, leggen 7000 km af op slingerende wegen langs talloze afgestompte vulkanen en eeuwenoude kaori wouden. We wildkamperen op eindeloze verlaten stranden, langs lichtgevende turqoise bergmeren, wit kolkende bergrivieren, of vanop een bergtop met een sfumato landschap op een fiordenmeer, etc etc,.. zoveel meer ( ik ga hier niet al onze romantische plekjes uit de doeken doen). Enfin, als bonus krijg je er een wildlife bij met een aanbod van beesten waar een normaal mens nog nooit heeft van gehoord, en ik bedoel hier niet de onderstaande foto van een zeeleeuw :)

meer foto's op de NZ fotogallerij van de website

Noot:
Quasi elke toerist in Nieuw Zeeland koopt of huurt een kampeerbusje, en het loont de moeite!
Voor een tweeduizend euro koop je er eentje en je stopt, slaapt en blijft waar je het leuk vind. Een vierwiel aangedreven busje is nog beter omdat je op mulle stranden, langs aardewegen en door modder en riviertjes kan cheesen. Dolle pret en gegarandeerd zonder vervelende kampeer- buren!!
Met een beetje geluk verkoop je de 'van' voor dezelfde prijs als aankoop of, zoals in ons geval, zelfs met winst! Sweet as!