De hele nacht heb ik wakker gelegen, braakneigingen, ziek, zwak, vermoeid, voedselvergiftiging? Die taart was nochtans super lekker, maar wel een beetje verdacht! We hadden onze bustickets al gekocht, en ik vond het niet nodig om daarvoor nog langer te blijven, we moeten immers verder, er staat nog veel op het programma! Op nog geen 3 uurtjes -kokhalzend- rijden ligt Copacabana, een charmant dorpje, gelegen aan zuid-oostelijke oever van het magisch mooie mythische Titicaca meer. Tweehonderddertig km lang, grensoverschrijdend tot diep in de Peruviaanse Andes, en een eiland waar volgens de Inca mythologie, de zon is geboren; Isla del Sol.
Een bootrit van alweer 3 uur brengt ons naar Santiago Pampa aan de noordzijde van het eiland. Het is alsof de tijd is blijven stilstaan op isla del sol. Traditioneel geklede vrouwen met Lama's en ezels klimmen de honderden steile trappen naar de boven waar het dorp is gelegen.
Fuck, we moeten met onze zware rugzakken naar boven waar er guesthouses zijn. Ik sta nog steeds te trillen op mijn benen en nog meer als ik al die trappen zie, maar het wil niet pakken, Eve wil mijn zakken niet meesleuren. ;) Maar laten we een erg lang verhaal kort maken en schrijven dat die beklimming een ware middeleeuwse calvarietocht leek en dat het eiland, hoe heilig ook, nog nooit zo vervloekt is geworden! De koude nacht (in een kamer met hallucinant zicht op het meer) heeft me terug op mijn benen gebracht, en maar goed ook, want we willen met een lokale gids het eiland verkennen en de Inca ruines gaan bekijken. De wandelingen op het eiland zijn adembenemend mooi en ruines zijn wat ze zijn, maar een ding is zeker, het misterieuze Isla del sol is een magische plek op deze aardbol!
meer foto's zie onze website
