Het lukt ons beangstigend goed om 27 uur stil te zitten. Misschien heeft het wel iets te maken met de máánden dat we op de zeilboot hebben rondgezwalpt? Who knows? Eve slaapt probleemloos zowat de hele rit uit, en ik probeer me in álle mogelijke bochten te wringen om maar één seconde slaap te kunnen vatten! Het wil maar niet lukken, maar ik ben zo kalm alsof ik 7 dosissen valium zou hebben geslikt! Ondertussen passeren we een landschap geritmeerd door groene heuvels, witte kerken en terra cotta kleurige huisjes, we slingeren de wegen binnen van (de provincie) Minas Gerais, we naderen Ouro Preto, en ik zak steeds dieper weg in mijn buszetel...
Een etmaal in de bus brengt ons letterlijk in een compleet ander tijdperk:
Zo luidruchtig als een boedistisch klooster en op 1200 m hoogte, zit er eindelijk terug wat zuurstof in de uitlaatgassen. De sfeer wordt gezet door een mediterend clair-obscure lichtspel gesynchroniseerd op een klokkenconcert van enkele van de 50 kerken van het dorpje.
Er rijdt zelfs nog steeds een stoomtrein die voor een continue verbinding tussen de naburige dorpen zorgt!
Ouro Preto alias zwart goud: Het grootste deel van het Portugees goud werd in 1850 in deze regio bovengehaald. Talloze zwarte slaven werden naar hier gedeporteerd om tot uitputting te graven in een van de vele goud- of "gemstones" mijnen. De exeburante hoeveelheid aan rijkdom zorde voor een explosie van kerken, architectuur, kunst, goudzoekers en kunstenaars...
De legendarische Aleijandinho, zoon van een bouwmeester, en zelf beeldhouwer-architect met semi-afro-slave roots, wordt door sommigen de Michelangelo van Brazilië genoemd, wegens zijn doorgedreven verfijnde architectuur en prachtig emotionele sculptuurwerk dat hij in de streek heeft gepresteerd.
Zo luidruchtig als een boedistisch klooster en op 1200 m hoogte, zit er eindelijk terug wat zuurstof in de uitlaatgassen. De sfeer wordt gezet door een mediterend clair-obscure lichtspel gesynchroniseerd op een klokkenconcert van enkele van de 50 kerken van het dorpje.
Er rijdt zelfs nog steeds een stoomtrein die voor een continue verbinding tussen de naburige dorpen zorgt!
Ouro Preto alias zwart goud: Het grootste deel van het Portugees goud werd in 1850 in deze regio bovengehaald. Talloze zwarte slaven werden naar hier gedeporteerd om tot uitputting te graven in een van de vele goud- of "gemstones" mijnen. De exeburante hoeveelheid aan rijkdom zorde voor een explosie van kerken, architectuur, kunst, goudzoekers en kunstenaars...
De legendarische Aleijandinho, zoon van een bouwmeester, en zelf beeldhouwer-architect met semi-afro-slave roots, wordt door sommigen de Michelangelo van Brazilië genoemd, wegens zijn doorgedreven verfijnde architectuur en prachtig emotionele sculptuurwerk dat hij in de streek heeft gepresteerd.
