Venezuela en de Sabana Grande

Nú begrijp ik waarom sommige mensen zo entousiast zijn over dit apenland.
Ik had het tot op heden een mooi, maar gedelapideerd land gevonden.
-Een land niets concreet is alvorens het er is, corruptie waar ze in Rusland nog kunnen van leren,
oplichterij in alle mogelijke hoedanigheden en niveau´s, ongestructureerd wanbeleid, censuur, dictatuur, onveiligheid, piraterij en banditisme... En het gaat van kwaad naar erger (ik ga voor alle veiligheid maar niet in detail treden?). Het spijtige is dat de ongelooflijk vriendelijke en hardwerkende Venezolanen er de dupe van zijn!-
Maar als je uiteindelijk beslist verder zuidelijk landinwaarts te trekken, krijg je plots ademnood...

Eerst kom je in weinig aantrekkelijke steden als Ciudad Bolivar en Ciudad Guayana terecht,
maar de impressionante Orinoco en dito watervallen verraden wat er verder gaat komen.
Verder zuidwaarts, naar de Braziliaanse grens toe komt het opeens, La Sabane Grande, het land van de Tepui´s of "las mesas del cielo" (tafelbergen op z´n vlaams)
H-A-L-L-U-C-I-N-A-N-T!!!
T´is misschien omdat wij te lang op zee hebben gezeten, maar dit is, hoe volgens mij de eeuwige jachtvelden eruit moeten zien. En je moet je dan het geluid van de natuur en de stilte erbij inbeelden... En als je goed luistert, kan je in de verte Bossa Nova horen...
Tepui´s horizon
bus moovie


Noot:
Gezien de dubbieuze veiligheidstoestand van de majoriteit der Latijns-Amerikaanse landen,
zal enkel de blog worden ge-update (we hebben geen laptop mee, noch is onze reflex mee,
vandaar de povere kwaliteit...)